Zmiana imienia na obcojęzyczne

Składając do Urzędu Stanu Cywilnego wniosek o zmianę imienia lub nazwiska możemy spotkać się z odmową uzasadnioną tym, że zgodnie z opinią Rady Języka Polskiego wybrane przez nas imię nie istnieje w języku polskim. Urzędy wskazują, iż zmiana nazwiska o brzmieniu polskim i pisowni polskiej na nazwisko o brzmieniu i pisowni obcej jest dopuszczalna jedynie wyjątkowo, np. gdy dana osoba należy do mniejszości narodowej lub gdy posiada obywatelstwo innego państwa i nosi imię zgodne z jego prawem. Trudno jednak wskazać podstawę prawną takiego zapatrywania. Organ zazwyczaj opiera się na nieaktualnej już ustawie i orzecznictwie wydanym na jej podstawie. Należy zastanowić się jednak czy zmiana imienia i/lub nazwiska na obce rzeczywiście możne być powodem odmowy zgodnie z obecnie obowiązującym prawem.

Zarówno nadanie dziecku imienia obcego jak i zmiana imienia na imię obce jest zgodne z polskim porządkiem prawnym jak i z ustawą o zmianie imienia i nazwiska, a także ustawą o aktach stanu cywilnego. Przeciwne poglądy wyrażane były niekiedy na gruncie ustawy o zmianie imion i nazwisk z 15 listopada 1956 r (nie obowiązuje od 13 czerwca 2009 r.), w związku z interpretacją jej art. 2 ust. 2 pkt 2 pkt. b), niemającego analogii w przepisach obecnie obowiązujących. Obecna ustawa, a szczególności art. 3 ust. 1 ani art. 4 ust. 1, nie wprowadza ograniczeń dotyczących zmiany imienia na imię obcobrzmiące, niewystępujące w języku polskim.

Stanowisko takie zajął także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który w wyroku z 13 sierpnia 2019 r. IV SA/Wa 1094/19 wskazał: „organ nie ma racji co do tego, że zmiana imion i nazwiska o polskim brzmieniu i pisowni na rzecz brzmienia i pisowni obcej byłaby sprzeczna z przesłankami określonymi w obowiązującej ustawie. Wniosek taki organ wyprowadził z orzecznictwa sądów administracyjnych dotyczącego poprzednio obowiązującej ustawy. Aktualnie okoliczność taka nie jest sprzeczna z obowiązującymi przepisami prawa, dlatego też organ dokonał wadliwej wykładni art. 4 ust. 1 w. w ustawy”. Co więcej, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 20 kwietnia 2004 r. (sygn. akt: II SA/Kr 1175/00) stwierdzono „nie ma doniosłości prawnej okoliczność czy imię, na które skarżący chce zmienić imię dotychczasowe ma brzmienie polskie czy niepolskie, a tylko okoliczność czy żądanie zmiany dotychczasowego imienia znajduje oparcie w innych ważnych względach w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk”. Orzeczenie to zachowuje swoją aktualność także na gruncie dzisiejszej ustawy.

Z powyższego wprost wynika, że nie ma żadnych podstaw do ograniczania możliwości zmiany polskich imion i nazwisk na imiona i nazwiska obcobrzmiące. Jeżeli mierzysz się z tego typu problemem skontaktuj się z nami.